அதிகம் கோபம் கொண்ட ஒரு சிறுவன் இருந்தான். ஒரு நாள், அவனது தந்தை அவனிடம் ஒரு பையில் ஆணிகளைக் கொடுத்து, ஒவ்வொரு முறையும் அவன் பொறுமை இழக்கும்போது, வேலியின் பின்புறத்தில் ஒரு ஆணியை அடிக்க வேண்டும் என்று கூறினார்.
சிறுவன் தன் தந்தையின் அறிவுரைகளை பின்பற்றினான், முதல் நாளே, வேலியில் 37 ஆணிகளை அடித்தான்! அடுத்த பல வாரங்களில், கோபம் வரும் ஒவ்வொரு முறையும் அவன் வேலியில் ஒரு ஆணியை அடிக்கச் சென்றான், நாள் செல்ல செல்ல அவனது கோபம் குறையத் தொடங்கியது, வேலியில் அடிக்கப்பட்ட ஆணிகளின் எண்ணிக்கையும் குறைய ஆரம்பித்தது. இறுதியாக, சிறுவன் தேவையில்லாமல் கோபத்தை இழக்காமல் இருந்தான். இதைப் பற்றி அவன் தனது தந்தையிடம் கூறினான், மேலும் சிறுவனிடம் ஒவ்வொரு நாளும் ஒரு ஆணியை வேலியில் இருந்து பிடுங்க வேண்டும் என்று தந்தை பரிந்துரைத்தார். நாட்கள் கடந்துவிட்டன, சிறுவன் தனது தந்தையிடம் எல்லா ஆணிகளையும் வேலியிலிருந்து அகற்றிவிட்டதாக கூறினான்.
பின்னர் தந்தை தனது மகனின் கையைப் பிடித்து வேலிக்கு அழைத்துச் சென்றார். “நன்றாகச் செய்தாய் மகனே.. இப்போது வேலியின் ஓட்டைகளைப் பாருங்கள். ஒருபோதும் அது மாறாது. பல சமயங்களில் கோபம், பொறுமையின்மை போன்ற தவறான மனப்பான்மையுடன் செயல்களைச் செய்கிறோம். நம் செயல்களின் பலனை உணராமல், உடல் ரீதியாகவோ அல்லது வார்த்தையாகவோ மற்றவர்களை அடிக்கடி காயப்படுத்துகிறோம், ஆனால் நாம் ஏற்படுத்தும் காயங்கள் வேலியில் உள்ள ஓட்டைகள் போல அவர்களின் மனதில் அழியாத காயத்தை ஏற்படுத்திவிடுகிறது. கோபம், பேராசை, பொறாமை போன்ற ஆளுமை குறைபாடுகள் மற்றவர்களுக்கு மட்டுமல்ல, தனக்கும் தீங்கு விளைவிக்கும். எனவே அவற்றை உணர்ந்து செயல்படுங்கள்.
1